biraz fazla sıkıldım. hep aynı muhabbetlerden, hep aynı insanlardan, aynı bakış açılarından, aynı klişelerden. amerikan rüyasını tamamlamak üzereymişim gibi hissediyorum. bazen de bunun tam tersini hissediyorum. ama amerikan rüyasından bir adım uzaktayım o adım da aşk adımı oluyor.
aşk garip bir şey. şarkıların %90’ının, filmlerin %80’inin esas konusu.(SALLADI) çoğumuza hem çok uzak hem çok yakın. aşk bile klişe aslında. kelebekler, depresyon ve çarpıntılar üzerine dünyanın en eski klişesi. klişe ama karışık bi de. tam bir piç, tam bir oç anlıycağınız.
aşk değişimin en güzel yolu bence. o yüzden canım sıkılınca aşık olasım gelir benim. ama olmuyor, klişesi bile bana olmuyor.
bazen o kadar canım sıkılıyor ki, aşk acısını bile canım çekiyor. hayran oluyorum öyle insanlara, sanki hayatı en ucundan yaşıyorlar. ben de istiyorum bunu. kendimi yerlere atmak istiyorum, debelenmek istiyorum, hep gözü yaşlı berduş geziyim istiyorum, 2 günde bir ayrılıp barışalım istiyorum, ne seninle ne sensiz istiyorum.
şöyle en afillisinden gizemli, bilardo oynıyan, siyah giyinen, bi gelip bi giden hayatımı bok edicek bi aşk istiyorum.
hmm..meh.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder